De S-curve geeft een wiskundige functie (Sigmoïdefunctie) weer, die een goede benadering is voor vele (groei) processen. Hoewel de eerste beschrijving van 1845 dateert, is het model pas breed bekend geworden sinds Everett Rogers’ boek Diffusion of Innovations (1962). Daarna is het omhelsd als marketing en innovatie model.

De S-curve en diverse afgeleiden en uitbreidingen vertellen inmiddels ook een interessant verhaal over de introductie, groei en verzadiging van innovaties en technologie cycli die de meeste industrieen kennen. Bijvoorbeeld over de verschillende karakteristieken van de drie fasen, en de verschillende manieren waarop de ontwikkeling, marketing en financien van een bedrijf in deze fasen gemanaged moeten worden. Maar ook over de profielen van de klanten in de verschillende fasen, van early innovators tot aan de laggards. En over de verschillende vormen van innovatie en hun effect op de groei cyclus. Of over de verschillende rollen van standaardisatie in de drie fasen.

Vanwege de rijke schakering aan verhalen en knoppen om aan te draaien gebruik ik de S-curve als leidend paradigma ( cq als kapstok) bij mijn advieswerk, en …. als achtergrond op mijn business card en als logo op deze website. In mijn blog (Eddy currents) staan/komen een aantal stukjes over diverse aspecten van S-curve management.